De afgelopen dagen heb ik wat zitten voelen en denken over wholeheartedness. Met je hele hart de dingen doen die je doet. Die energie die er dan is, is in mijn beleving de scheppingsenergie die overal is. De energie van de big bang, van de oerknal, die nog altijd uitdeint. Die door alles en iedereen stroomt, die gewoon overal is. De achtergrond waartegen wij bestaan.
Scheppingsenergie
En die energie is creatief. Kijk maar naar de evolutie. Die energie is krachtig. En voor mij is die energie ook beangstigend. Want als ik die energie voel, dan brengt die mij naar een pad waar ik niet meer weet hoe ik moet stappen. Die energie wil dat ik verder ga dan tot waar ik tot nu geraakt ben. Die energie heeft lak aan de comfortzone (waarin ik zo graag vertoef). Die energie gaat constant vooruit.
Die energie is evolutie.
Die energie vráágt om te evolueren, om te groeien.
De roep om te groeien voel ik constant in mij. De roep om tot mijn volle potentieel te komen, wat dat dan ook is. Dat is misschien helemaal niet helder, maar de roep daartoe wel. En dat is opnieuw een gevoel. Het is niet percé mijn hoofd dat zo percé wilt groeien. Het zou gemakkelijker zijn ongestoord tevreden te zijn met wat ik heb. Ik kan immers prima leven en heb fijne mensen om me heen.
En toch, ik hoor die roep. Die me vraagt meer te doen, meer te betekenen, voor mezelf en voor anderen.
En dat betekent stappen zetten.
En dan zijn er de krassen, blutsen en builen op mijn hart die zeggen: ‘Ho eventjes, dat is gevaarlijk. Dat is onbekend.’ En onbekend is onbemind. Allerlei mechanismen van binnen die op de rem gaan staan. De wondes van het leven die zich roeren. Die willen dat ik overleef. En daar hoort bij, bij mij, dat ik dingen dan niet doe. Dat is veilig(er). Heel frustrerend hoor.
Overweldigd zijn geweest.
Deze mechanismes zijn krachtig. Ze zijn onbewust. Ze saboteren die oorspronkelijke creatieve energie. Intussen heb ik geleerd dat deze mechanismen ALTIJD een reden voor bestaan hebben. Hoe frustrerend, onlogisch ze ook mogen lijken/zijn/voelen. De reden voor bestaan van deze remmende krachten ligt vaak diep verborgen in ons lijf. Herinneringen aan momenten dat we overweldigd waren. Momenten dat er geen keuze was en niemand er was om ons te helpen. En soms komen deze momenten ook nog van verder terug in de tijd. Overgeërfd uit het familiesysteem.
Response ability
Deze mechanismen, deze patronen in ons leven, in míjn leven, ondermijnen mijn capaciteit om de roep van de creatieve energie te beantwoorden, om wholeheartedly te leven. Ze ondermijnen mijn response-ability.
En het is mijn responsability, mijn verantwoordelijkheid, om met deze patronen aan de slag te gaan, om ze op te merken, te voelen en te integreren. Opdat ik meer en meer wholeheartedly kan leven.
Hoe ik dit in 2024 aanpak?
Ik heb iemand, een traumatherapeut, bij wie ik dingen kan uitspreken, onderzoeken, voelen en integreren. Omdat ik ondervonden heb dat je sommige dingen nu eenmaal niet alleen kan oplossen.
Ik ben in 2024 lid van een community in de cirkel van Thomas Huebl samen met zo’n 300-tal mensen van over de hele wereld. Iedereen in deze groep zet zich in voor persoonlijke groei, zet zich in om een positieve impuls in de wereld te brengen. We ontmoeten elkaar 3 weken verdeeld over 2024. In een groep van drie ontmoeten we elkaar een keer per week om te delen, te oefenen, van elkaar te leren, te groeien.
En omdat ik besef dat we als individuen niet alleen staan maar verbonden zijn in een veel groter systeem neem ik in 2024 ook deel aan een initiatief rond collectief trauma. Een heel jaar lang wordt er via maandelijkse bijeenkomsten een bepaald thema geëxploreerd. Wil je hier meer over weten dan verwijs ik graag naar The Pocket Project: https://pocketproject.org/current-projects/international-labs/
0 reacties